MODLITWA UNIŻENIA

• 
• 

MODLITWA UNIŻENIA – LEŻENIE KRZYŻEM cz.2

Panie Jezu, ofiarowuję Ci tę publikację, jako
wynagrodzenie za moje, mojej rodziny i moich
przodków grzechy oraz na pożytek Świętego
Kościoła Katolickiego.

MODLITWA UNIŻENIA LEŻENIE KRZYŻEM

Pierwszy raz spotkałam się z nazwą modlitwa uniżenia w czasie odsłuchiwania rekolekcji z ks. Dominikiem Chmielewskim z Piły z 2013 roku, bardzo znanego i cenionego "Bożego wojownika" i wielbiciela Maryi (prezentacja tego kapłana była w Gości Niedzielnym 27/2014 oraz w Głosie MR nr 16 str. 15-19, artykuł pt. „Wojownik leży krzyżem"). Odkrył on nieprawdopodobną moc i skuteczność tej modlitwy w czasie egzorcyzmów, w jakich brał udział. Kiedy księża i pomagający w tej posłudze po wielogodzinnych zmaganiach się ze złym duchem całkowicie już opadali z sił, wyszedł on z pokoju, padł krzyżem przed Najświętszym Sakramentem i zaczął przepraszać za grzechy egzorcyzmowanej dziewczyny, jej rodziców i przodków. Efekt był natychmiastowy. Zły duch zaczął wyć i krzyczeć, żeby przestał to robić. Księża widząc, co się dzieje zrobili to samo. W jednej chwili kobieta została uwolniona całkowicie. Ks. Dominik wielką wagę przywiązuje do tej modlitwy wskazując na jej nieprawdopodobną skuteczność. Jest to modlitwa, która usuwa konsekwencje, skutki naszych grzechów poprzez całkowite uniżenie w żalu za grzechy i skrusze serca i pokucie. Jest więc tym najbardziej oczekiwanym przez nas i poszukiwanym skarbem nad skarbami na wszystkich mszach o uzdrowienie, rekolekcjach, sanktuariach. Jakże, bowiem wszyscy potrzebujemy uzdrowienia, uwolnienia dla nas, naszych najbliższych. Jakkolwiek wyznanie ze skruchą na Spowiedzi Świętej naszych grzechów powoduje, że otrzymujemy przebaczenie win to jednak konsekwencje ich w postaci licznych cierpień fizycznych i duchowych nie usuwa. Modlitwa ta jest szczególna. Najczęściej w pozycji leżenia krzyżem (niekiedy na klęcząco z krzyżem w dłoniach), przepraszamy Boga za nasze grzechy, ale też naszych bliskich, z którymi się utożsamiamy (rodzina, przodkowie, naród, czy cały świat). Jednoczymy się z naszymi braćmi biorąc niejako ich grzech na swoje ramiona, błagając, wynagradzając za nie Majestat Boski. Zachowujemy się więc tak jak nasi święci, prorocy i sam nasz Zbawiciel, który wziął nasze winy na Swoje święte Ramiona przepraszając i prosząc Ojca Niebieskiego za nami. Mówimy przepraszamy nawet wtedy, jeśli dane grzechy były nam obce i nigdy nie popełnialiśmy ich, bo czy my jesteśmy bez grzechu? Ks. Dominik poleca, aby przepraszać tą modlitwą za nasze grzechy, dzieci, grzechy rodziców, przodków i za grzechy naszego małżeństwa, aby w ten sposób wstawiać się do Ojca Niebieskiego w tej pozycji uniżenia za nimi.

WSPANIAŁE ŚWIADECTWO PAULINA O. Augustyna Pelanowskiego Z JEGO KSIĄŻKI PT. „UMIERANIE OŻYWIAJĄCE"(s. 203- 206)

(...) "Kiedy czytałem ten opis i medytowałem nad nim, zatrzymywałem się nad każdym wierszem i próbowałem przyswoić sobie ducha tej modlitwy. Podobnie postępowałem, gdy czytałem modlitwy innych biblijnych bohaterów. W końcu postanowiłem modlić się tak, jak oni: w samotności, ciemności i ciszy, leżąc przed Bogiem, przepraszałem Go za grzechy przodków i rodziców, wspominałem wszystkie zdrady, bo tak należałoby chyba wyjaśnić słowo „grzech"! Uzmysławiając sobie grzechy, przyglądałem się im i szukałem ich gorzkich korzeni w mojej rodzinie, środowisku, we wspólnocie. Podczas pierwszej takiej nocy, poczułem się jak lodowaty kamień rzucony w sam środek ognia. Otaczał mnie jednak jakiś dziwny pancerz obojętności na Bożą obecność. Czekałem na Niego długo, w końcu jednak poczułem jak rozdziera moje serce i duszę. I jak ogromna i miłosierna jest Jego obecność. Usiłowałem odrzucić jakąkolwiek interesowność. Przywoływałem myśl, że modlę się przecież bez przymusu, bez konkretnej intencji, że podejmuję pokutę nie z powodu tej, zadanej na spowiedzi. Zobaczyłem, że wszystkie dotychczasowe, "odrabiane" po spowiedzi pokuty, były jedynie jakąś nieprawdopodobną farsą, kpiną z Pana Boga. Mógłbym je porównać do rutynowego regulowania rachunku, np. za światło, albo do zapłacenia żałośnie niskiego mandatu za drobne, uliczne przewinienie. Wydawało mi się, że wszystkie moje dotychczasowe pokuty były jedynie bezdusznymi, bezuczuciowymi próbami załatwiania tych spraw ze swoim sumieniem, tak jak się to robi z kontrolerem ruchu na autostradzie, która wiedzie do nieba, czyli ze spowiednikiem. Przepraszałem Boga za to, że tak niepoważnie Go traktowałem, dokładnie tak samo jak moi przodkowie: dziadkowie i rodzice. Przepraszałem za to, że pełnił On w naszej rodzinie rolę takiego „dziadka", trochę przygłuchego i niedowidzącego, którego jedynie z poczucia obowiązku i kultury trzeba było od czasu do czasu przeprosić za "nieodrobione lekcje", czyli za opuszczony "paciorek". Długo się tak modliłem, wchodząc coraz głębiej w swoje wnętrze. Odczuwałem przy tym opór, jakby coś we mnie kipiało, sprzeciwiało się takiemu dochodzeniu do prawdy dotyczącej osobistej bezbożności. Dane mi było zobaczyć wiele grzechów, wyłaniały się całe ich chmary, przywoływane z pamięci, a raczej z mroków zapomnienia, z przeszłości, ale także te niedawne. To doświadczenie poruszyło mnie tylko w niewielkim stopniu, był to bowiem początek długiej drogi. Potem przyszedł czas na przypomnienie sobie wszystkich młodzieńczych zdrad Bożej miłości. Wywoływałem z pamięci liczne pożądliwości i skłonności do nałogów, dumę, lenistwo, niechęć do modlitwy, pogardę dla wielu osób, wyrażającą się w obmowie i krytyce. Zobaczyłem jak wstrętny jest ten cały grzech, jak głęboko ukrywa się pod postacią mojego osobistego niezadowolenia! Zrozumiałem, że pewne grzechy są dokładną repliką, albo przynajmniej pochodną grzechów mojego ojca, matki, a nawet przodków. Bolałem nad tym bardzo długo, wpatrując się oczami sumienia w te wszystkie niewierności. Czyniłem to dotąd, aż dojrzałem na tyle, że mogłem zdecydowanie powiedzieć w sercu: „nie chcę!" Próbowałem płakać nad sobą..., ale jakoś nie wychodziło. Poczułem natomiast, że im bardziej upokarzałem się przed Bogiem, tym mocniej odczuwałem Jego miłość i moc. Było to tak silne doświadczenie, że moje ciało zaczęło drżeć od Jego obecności. Przechodziły przeze mnie jakieś fale niewidzialnych mocy Bożego przebaczenia. Drugiego dnia, kiedy ponownie przed nim leżałem i zacząłem przypominać sobie grzechy mojej rodziny i duchowych dzieci, nie czułem nic tylko pustkę, ciemność, jakby Bożą nieobecność, ale mimo to trwałem nadal rozdzierając przed Nim serce, na ile tylko potrafiłem. Kiedy na trzeci dzień wstałem, ze zdumieniem stwierdziłem, że nie chcę popełnić już nawet najmniejszego grzechu. Miałem tę, że to pragnienie nie wypływało z mojego mocnego postanowienia, czy przekonania, ale z łaski Pana, która jak zdołałem się przekonać, dostępna jest dla każdego, kto wejdzie w przestrzeń pokornej modlitwy. Im bardziej uniżysz się przed Bogiem, tym wyższych łask ci udzieli. Jakby tego było mało, w ciągu kolejnych kilku dni zatelefonowało do mnie parę osób, informując, że zaobserwowali pewną zmianę w swoim życiu. Poczuli, że są wolni od swoich zniewoleń. Jedna z takich osób, od trzech lat nieprzerwanie uzależniona od alkoholu wyznała, że po raz pierwszy od tak długiego czasu po niego nie sięgnęła. Jak później udało mi się ustalić, akurat stało się to w momencie, kiedy podjąłem modlitwę skruchy. Ktoś inny zaczynał nagle płakać bez powodu w różnych, wcale nie przykrych okolicznościach. Okazało się, że przypomniał sobie grzechy sprzed kilku lat, które zaczęły wydostawać się z jego niepamięci. Owszem, były wyznane w sakramencie pokuty, ale nigdy nie zostały prawdziwie odżałowane, ponieważ ta osoba nie dopuszczała do swojej świadomości ogromu winy. Patrzyłem na skutki mojej modlitwy skruchy. Znali ją ojcowie pustyni i nazywali: PENTHOS – to το πενθοσ, czyli „przedłużenie chrztu", albo „płacz nad sobą". Znali ją mistycy i wiedzieli, że od niej zaczyna się właściwie wszystko: nawrócenie, przemiana, miłość, żal. I że jest to taka szczelina w murze dzielącym nas od Boga. (...)

Źródło: MODLITWA UNIŻENIA – LEŻENIE KRZYŻEM Maria Rybińska – Górka

22/06/2019

Koronka do Łeż Matki Bożej

• 
• 

Koronka do Łez Matki Bożej - Historia

Różaniec lub Koronkę do NMP od Łez podyktował Pan Jezus Siostrze Amalii, współzałożycielce "Instytutu Misjonarek Jezusa Ukrzyżowanego" w Campinas, w Brazylii 08.11.1929 r. Matka Boża wyraziła życzenie, aby w każdej rodzinie i klasztorach uważano sobie za obowiązek miłości odmawiać "Koronkę do Łez" o siódmej wieczorem... Stolica Apostolska 15 V 1934 r. zatwierdziła to nabożeństwo.

Siostra Amalia Aguirre (1901- 1977)

Pierwsza wizja 8 listopada 1929

W dniu 8 listopada 1929 do s. Amalii przyszedł krewny, którego żona była poważnie i nieuleczalnie chora. Ze łzami w oczach zapytał, "Co stanie się z dziećmi?" Jego stan i smutek z powodu takiej sytuacji bardzo zasmuciły s. Amalię. Od razu zwróciła się do Boga w modlitwie, gdy słuchała tej smutnej opowieści. Poszła zaraz do kaplicy i natychmiast przedstawiła wszystkie te troski Panu Jezusowi w Najświętszym Sakramencie. Klęcząc na schodach przed ołtarzem i tabernakulum wyciągnęła ręce i ofiarowała się za swojego krewnego. "Jeśli nie ma już innych możliwości dla żony, T... to jestem gotowa zaoferować moje życie dla uratowania matki rodziny. Co chcesz, abym czyniła?"
Wtedy to s. Amalia usłyszała głos Jezusa:". Jeśli chcesz otrzymać tę łaskę, proś mnie ze względu na łzy mojej matki"
Amalia zapytała: "Jak mam się modlić?
Następnie Jezus powiedział jej następujące słowa: 'O Jezu, wysłuchaj naszą modlitwę ze względu na łzy Twojej Najświętszej Matki " O Jezu, spójrz na Krwawe Łzy Tej, która umiłowała Cię najmocniej tu na ziemi i nadal najgoręcej miłuje Cię w Niebie."
Pan Jezus powiedział następnie: "Moja córko, Módl się do Mnie przez Łzy Mojej Matki. O cokolwiek ludzie Mnie będą prosić przez Łzy Mojej Matki, chętnie im tego udzielę".

Druga wizja Matki Bożej 8 marca 1930

Cztery miesiące później s. Amalia klęczała w kaplicy adorując Najświętszy Sakrament. Tym razem Matka Boża ukazała się, jak to sama siostra opisuje: „"Byłam w kaplicy klęcząc na schodach po lewej stronie ołtarza, gdy nagle poczułam, że zostałam uniesiona. Wtedy zobaczyłam kobietę nieopisanej urody. Była ubrana w szaty purpurowe, niebieski płaszcz i biały welon. Przybliżała się do mnie z uśmiechem, i trzymając w ręku różaniec, który nazwała "corona" (czyli "korona" lub różaniec). Jego perły jaśniały jak słońce i były białe jak śnieg.
Maryja spojrzała na s. Amelię i powiedziała: "
"Czy wiesz, dlaczego noszę niebieski płaszcz? Aby przypomnieć ci o niebie, kiedy czujesz się zmęczona od swoich trudów, a nosisz krzyż swoich cierpień. Mój płaszcz przypomina ci o niebie, aby dać ci nieopisaną radość i szczęście wieczne, a to daje odwagę twojej duszy i pokój twojemu sercu, abys kontynuowała walkę do końca! "
"Czy rozumiesz znaczenie mojej purpurowo-fioletowej tuniki? Powiem ci, abyś pamiętała, że stoisz przed obrazem Łez, koloru fioletowego, który noszę, a który oznacza ból. Ból, który Jezus czuł, gdy barbarzyńsko bito go na jego ciele. Moje matczyne serce i moja dusza były także zranione bólem, widząc tak Jezusa."
"Moje dziecko, wyjaśnię ci dlaczego noszę ten biały welon, wokół piersi obejmujący głowę. Biały oznacza czystość i będąc białym kwiatem Trójcy Świętej, nie mogłabym objawić się bez tej bieli. Słodki uśmiech, który widzisz na moich ustach jest dla ogromnej radości, że mogę przekazać ludzkości taki cenny skarb! "
"Wyjaśnię ci powód dlaczego moje oczy pochylone są w dół. Uduchowieni malarze ukazywali moje oczy patrzące w górę, by ukazać chwałę mojego Niepokalanego Poczęcia. Dlaczego więc moje oczy nie miały by być skierowane w dół w tym objawieniu, w którym powierzasz się moim błogosławionym łzom? To oznacza moje współczucie dla ludzkości, ponieważ pochodzą z nieba, aby złagodzić cierpienie. Moje oczy będą zawsze kierowane w stronę smutków i ucisków, gdy prosisz mojego Syna przez łzy, które wylewam. A gdy jesteś blisko mojego wizerunku, zobacz, jak patrzę na ciebie oczami współczucia i czułości. "

"Moje dziecko, powiem ci, o różańcu w moich rękach. Nazwałam go koroną (koronka) Łez. Kiedy jesteś przy mnie, widząc tę koronkę w moich rękach, pamiętaj, że to oznacza, miłosierdzie, miłość i ból ... ta koronka z moich błogosławionych łez oznacza, że matka cię kocha. Wykorzystaj wszystkie swoje przywileje, uciekać się z ufnością i miłością. "
Wręczając mi różaniec, powiedziała:
"To jest różaniec z moich łez, które są powierzone przez mojego umiłowanego Syna dla Jego Instytutu [którego współzałożycielką była s. Amalia. przyp własna] jako część jego dziedzictwa. Do wywołania już wam przez Mojego Syna. Syn Mój chce Mnie uczcić w szczególny sposób i z radością udzieli wszelkich łask za przyczyną Moich Łez. Różaniec (Koronka) ten posłuży do nawrócenia wielu grzeszników, a zwłaszcza opętanych przez diabła. Do Instytutu Jezusa Ukrzyżowanego jest zarezerwowany wyjątkowy przywilej, że nawróci się wiele sekciarzy do "kwitnące go drzewa", jakim jest Kościół. Przez ten różaniec diabeł zostanie pokonany a moce piekła zostaną zniszczone. Przygotuj się do tej wielkiej walki."

Trzecia wizja Medalik Matki Bożej od Łez 8 kwietnia 1930

Na awersie: Matka Boża tak, jak ukazał się w wizji z napisem: "O najboleściwsza Dziewico, Twoje łzy skruszyły królestwo zła.

Na rewersie wizerunek Jezusa ubiczowanego (Ecce Homo) z podpisem:"Przez Twoją Boską łagodność, o Jezu, uratuj świat od błędu, który mu zagraża."

Zatwierdzenie Koronki do Łez Matki Bożej

Biskup Francisco Campos Barreto, Biskup Campinas w okresie trwania objawień odwiedził w Niemczech mistyczkę i stygmatyczkę Teresę Neumann. Podróżując wiele mówił o nabożeństwie do Łez, o Koronce i medaliku. Pojawiało się wiele potwierdzonych doniesień o licznych nawróceniach i uzdrowieniach w czasie odmawiania Koronki przez dziewięć dni. Wzrastała liczba osób przyjmujących sakramenty i widoczne było błogosławieństwo Boga.
W 1934 roku biskup Francisco napisał: "Niezliczone łaski zostały otrzymane przez odmawianie różańca na cześć Łez naszej drogiej Matki Bożej. Przyczyna leży w obietnicy świętego Zbawiciela, że nie odmówi niczego przez wzgląd na Łzy swojej Matki. Jest rzeczą wiadomą, żę Zbawiciel w szczególny sposób wynagradza szacunek dla boleści Jego Najświętszej Matki, które same są przyczyną Jej łez. Również z Niemiec, Holandii i Belgii słyszymy o nadzwyczajnych łaskach i dobrodziejstwach. Ci, którzy modlili się na różańcu do Łez NMP przez dziewięć dni, otrzymali święte sakramenty i wykonywali dzieła miłosierdzia. Od wierzących dowiadujemy się, że odmawianie tego Różańca stało się dla nich drogim zwyczajem. Z tego powodu codziennie modlą się często i wypraszają łaski dla siebie i innych, proszą o nawrócenie grzeszników, heretyków i ateiści, uzyskują łaski dla kapłanów i misjonarzy , a także, by pomóc i uwolnić biedne dusze z czyśćca. Wierząc, że pobożne dusze, dla których dobro świętego Kościoła i cześć Boga są bliskie ich sercu, wiedzą, co można uzyskać od naszego łaskawego Zbawiciela przez łzy Jego Najświętszej Matki . Gdy smutek i cierpienie napełniają nasze serca, kierujemy nasze myśli do Boga . Przez łzy Maryi, Jego Matki Najświętszej możemy poruszyć serce Boga , mimo że jest zawsze gotowy do udzielenia nam życzliwość , łaski i błogosławieństwa. W chwili obecnej , więc wydaje nam się , błogosławione łzy Matki Jezusa są szczególnie silne, aby zdobyć serce Boga. "
W tym samym roku, 1934, Biskup Francisko, zatwierdził Różaniec, Medalik jak również nabożeństwo do Łez Matki Bożej a następnie zatwierdziła je Stolica Apostolska.

Jak odmawiać Koronkę do Łez Matki Bożej

Różaniec przekazany s. Amelii przez Matkę Bożą składa się 7 "dziesiątków" po 7 białych perełek każdy. Cyfra siedem przypomina o siedmiu boleściach Maryi. Na końcu dołączone są 3 paciorki oraz medalik Łez.
Na Medaliku
O Jezu, przybity do krzyża! Padamy do Twoich Stóp i składamy Ci w ofierze Krwawe Łzy Tej, która z najwięk¬szą miłością współbolała z Tobą, towarzysząc Ci na Twej bolesnej drodze krzyżowej. Spraw, o Dobry Mistrzu, aby¬śmy z miłością pojęli wymowę Krwawych Łez Twojej Najświętszej Matki, a pełniąc Twą Świętą Wolę tu na zie¬mi, stali się godnymi wielbić Cię i czcić przez całą wiecz¬ność w Niebie. Amen.
Na dużych paciorkach:
O Jezu, spójrz na Krwawe Łzy Tej, która umiłowała Cię najmocniej tu na ziemi i nadal najgoręcej miłuje Cię w Niebie.
Na małych paciorkach: (7x)
O Jezu, wysłuchaj prośby nasze - przez Krwawe Łzy Twojej Najświętszej Matki.
Na zakończenie:
(3x) „O Jezu spójrz..."
Modlitwa
O Maryjo, Matko Boleści, Matko Litości, Matko Miło¬sierdzia! Zjednocz nasze prośby ze swoimi prośbami, aby Twój Boski Syn Jezus, którego wzywamy, wysłuchał na¬sze wołanie, a przez przyczynę Twoich Matczynych Krwa¬wych Łez, udzielił nam łask, o które Go błagamy i doprowa¬dził nas do szczęścia wiecznego. Amen. Twoje Krwawe Łzy, o Matko Bolesna, kruszą moc szata¬na! O Jezu, zakuty w kajdany, przez Twoją Boską łagodność uchroń świat przed zagładą! Amen.
_________________________________________
Św. Faustyna: Cytat z "Dzienniczka"

+Wrzesień. Pierwszy piątek. Wieczorem ujrzałam Matkę Bożą, z obnażoną piersią i zatkniętym mieczem, rzewnymi łzami płaczącą, i zasłaniała nas przed straszną karą Bożą. Bóg chce nas dotknąć straszną karą, ale nie może, bo nas zasłania Matka Boża. Lęk straszny przeszedł przez moją duszę, modlę się nieustannie za Polskę, drogą mi Polskę, która jest tak mało wdzięczna Matce Bożej. Gdyby nie Matka Boża, na mało by się przydały nasze zabiegi. Pomnożyłam swoje wysiłki modlitw i ofiar za drogą Ojczyznę, ale widzę, że jestem kroplą wobec fali zła. Jakże kropla może powstrzymać falę? O, tak. Sama z siebie kropla jest niczym, ale z Tobą, Jezu, śmiało stawię czoło całej fali zła i nawet piekłu całemu. Twoja wszechmoc wszystko może" (Dz. 686).

10/05/2019

Beatyfikacja kard. Wyszyńskiego

• 
• 

Beatyfikacja kard. Wyszyńskiego możliwa pod koniec 2019 roku

Beatyfikacja kard. Stefana Wyszyńskiego może nastąpić pod koniec 2019 roku – stwierdził w niedzielę o. Gabriel Bartoszewski, wicepostulator w procesie beatyfikacyjnym w programie „Angelus" na antenie Polsat News i Radia Warszawa. Stolica Apostolska niedawno przesłała do Warszawy dekret o heroiczności cnót Prymasa Tysiąclecia.

O. Gabriel Bartoszewski przypomniał, że dekret o heroiczności cnót oznacza zakończenie pierwszego etapu procesu beatyfikacyjnego kard. Wyszyńskiego.

"Dekret jest końcową syntezą całego procesu beatyfikacyjnego, począwszy od diecezji, poprzez wszystkie prace już w Kongregacji [ds. Świętych – KAI], studia i ocenę teologiczną przez konsultorów-teologów i następnie przez komisję kardynałów i biskupów" – wyjaśnił.

Jak dodał, jeśli kolejne etapy procesu beatyfikacyjnego przebiegną zgodnie z planem, to beatyfikacji kard. Wyszyńskiego można się spodziewać już pod koniec przyszłego roku.

O. Bartoszewski poinformował, że o ile konsylium medyczne wyda opinię pozytywną, to na końcowe prace komisji teologicznej potrzeba trzech miesięcy i mniej więcej tyle samo na prace komisji kardynałów, po których powinno nastąpić ogłoszenie dekretu o cudownym uzdrowieniu. – Rok 2019 może być do dyspozycji – stwierdził wicepostulator.

Dekret o uznaniu heroiczności cnót kard. Stefana Wyszyńskiego został wydany przez Stolicę Apostolską w grudniu ub. roku. Dekret taki jest orzeczeniem Kościoła, że Sługa Boży cieszy się sławą świętości i heroiczności cnót. To oficjalny głos Kościoła, że dana postać jest w chwale błogosławionych i że może być beatyfikowana.

"W dekrecie jest zawarty przebieg życia, a na końcu zawarte jest stwierdzenie, że Sługa Boży praktykował cnoty heroiczne – wiarę, nadzieję, miłość oraz cnoty moralne – roztropność, sprawiedliwość, umiarkowanie w stopniu nadzwyczajnym. Do beatyfikacji jest też konieczny drugi wymóg: cud. Niemniej, jeśli chodzi o heroiczność, jest to zasadniczy głos" – mówił w grudniu ub. roku w rozmowie z KAI o. Bartoszewski.

Stefan Wyszyński urodził się w 3 sierpnia 1901 r. w miejscowości Zuzela nad Bugiem. Po ukończeniu gimnazjum w Warszawie i Łomży wstąpił do Seminarium Duchownego we Włocławku, gdzie 3 sierpnia 1924 roku został wyświęcony na kapłana. Po czterech latach studiów na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim na Wydziale Prawa Kanonicznego i Nauk Społecznych uzyskał stopień doktora.

Podczas II wojny światowej jako znany profesor był poszukiwany przez Niemców. Ukrywał się m.in. we Wrociszewie i w założonym przez matkę Elżbietę Czacką zakładzie dla ociemniałych w Laskach pod Warszawą.

W okresie Powstania Warszawskiego ks. Wyszyński pełnił obowiązki kapelana grupy "Kampinos" AK.

W 1946 r. papież Pius XII mianował ks. prof. Wyszyńskiego biskupem, ordynariuszem lubelskim. 22 października 1948 r. został mianowany arcybiskupem Gniezna i Warszawy oraz Prymasem Polski.

W coraz bardziej narastającej konfrontacji z reżimem komunistycznym, Prymas Wyszyński podjął decyzję zawarcia "Porozumienia", które zostało podpisane 14 lutego 1950 r. przez przedstawicieli Episkopatu i władz państwowych.

12 stycznia 1953 r. abp Wyszyński został kardynałem. Osiem miesięcy później, 25 września 1953 r. został aresztowany i internowany. Przebywał kolejno w Rywałdzie Królewskim koło Grudziądza, w Stoczku Warmińskim, w Prudniku koło Opola i w Komańczy w Bieszczadach.

W ostatnim miejscu internowania napisał tekst odnowionych Ślubów Narodu, wygłoszonych następnie na Jasnej Górze 26 sierpnia 1956 r. jako Jasnogórskie Śluby Narodu. 26 października 1956 r. Prymas wrócił do Warszawy z internowania. W latach 1957-65 prowadził Wielką Nowennę przed Jubileuszem Tysiąclecia Chrztu Polski.

W latach 60. czynnie uczestniczył w pracach Soboru Watykańskiego II.

Zmarł 28 maja 1981 r. w uroczystość Wniebowstąpienia Pańskiego. Na pogrzeb kardynała w Warszawie 31 maja przybyły dziesiątki tysięcy ludzi.

Źródło: ekai.pl

26/08/2018

Boże lekarstwo

• 
• 

Człowiek jest wielką tajemnicą. Współczesna medycyna odkrywa coraz więcej praw rządzących naszym ciałem i coraz częściej sygnalizuje, iż człowiek stanowi organiczną całość psycho—fizyczną. Znajomość funkcjonowania samego ciała nie wystarczy do tego, by znać tajemnicę człowieka. Potrzebna jest również gruntowna wiedza z zakresu życia psychicznego, a dla ludzi wierzących nieodzowna jest tajemnica życia duchowego. Jedno jest pewne: prawa, które możemy odkrywać i obserwować w odniesieniu do życia biologicznego, w jakiejś mierze odzwierciedlają prawa naszej psychiki i na podstawie podobieństwa pozwalają odkryć również prawa życia duchowego.
Współczesna medycyna jest zaniepokojona wzrostem najróżniejszych uczuleń. Człowiek naszego wieku w dużym procencie jest alergiczny. To znaczy, że organizm reaguje nawet na niewielką dawkę obcego ciała, nie potrafi się z nim uporać, co może prowadzić do dramatów, nawet śmierci.
Mówię o tym dlatego, że dzisiejsze święto jest połączone z wdzięcznością Bogu za najcenniejsze lekarstwo, jakie zostawił nam na ziemi. Podchodzimy do Euchrystii najczęściej jako do pokarmu. Ale dla chorego człowieka pokarmem jest lekarstwo, które ma w sobie moc leczenia ciała i duszy.
Człowiek może się uodpornić na Eucharystię, tak jak się uodpornia organizm na antybiotyk. Ma to miejsce wówczas, gdy nie łączy przyjęcia Eucharystii z modlitwą. To modlitwa wprowadza Boże lekarstwo w serce człowieka. Jeśli zabraknie modlitwy, jego moc nie działa.
Inną przeszkodą jest zmęczenie. Jeśli człowiek jest fizycznie, nerwowo i duchowo wyczerpany, nie ma siły do świadomego współpracowania z Bożym lekarstwem.
Postawmy sobie dziś ważne pytanie. Czy odkryliśmy w Eucharystii lekarstwo decydujące o naszym zdrowiu, a jeśli tak, czy przypadkiem po wielu latach korzystania z niego nie doszło do uodpornienia.
Uroczystość Bożego Ciała to wezwanie do wspólnego dziękczynienia za dar Eucharystii, Boski pokarm i Boskie lekarstwo.
Ks. Edward Staniek

29/05/2016